Sprzeciwiasz się szczepieniom? Teraz zmienisz zdanie!

Różne są w naszym kraju opinie dotyczące szczepień, słyszałam już na ich temat wszelkie możliwe opinie, czytałam wypowiedzi skrajnych obozów, sama umiejscawiając się gdzieś po środku, a jednocześnie nie wdając się w zbędne dyskusje czy kłótnie na ten temat (przez niektórych specjalistów w temacie zwane gównoburzami). Bardzo mocno wzbraniam się przed ferowaniem wyroków czy ocenianiem którejkolwiek ze stron, choć pokusa jest wielka, a podobno każdy szanujący się bloger parentingowy powinien mieć jasne stanowisko na temat: szczepić czy nie szczepić? Otóż ja nie wiem, nie znam się, zarobiona jestem.

Warto zwrócić uwagę, że napisałam, nie bez powodu, „w naszym kraju”. W kraju, gdzie nie ma wojny, gdzie praktycznie nie grozi nam niebezpieczeństwo zamachu terrorystycznego, katastrofy naturalnej, epidemii, gdzie brak jest jakiegokolwiek realnego i poważnego zagrożenia dla naszego zdrowia i życia. Możemy szczepić lub nie szczepić, jako jedyną konsekwencję naszej decyzji ponosząc użeranie się z Sanepidem i pielęgniarką w miejscowej przychodni, ewentualnie w takim czy innym stopniu martwiąc się o zdrowie naszych własnych dzieci. Tak to z grubsza wygląda.

Są kraje, gdzie wygląda to trochę inaczej.

Takim krajem jest Nepal, gdzie ponad rok temu, 25 kwietnia 2015 roku (4 dni po pierwszych urodzinach mojego dziecka!) potężne i tragiczne w skutkach trzęsienie ziemi o sile 7,8 w skali Richtera zdewastowało olbrzymią część kraju, pozbawiając życia prawie 9000 i raniąc ponad 22 tysiące osób. Szacuje się, że skutki tej katastrofy dotknęły około 1,1 miliona dzieci, które najbardziej ucierpiały na skutek tych wydarzeń, i które po dziś dzień ponoszą konsekwencje tej tragedii.

Polacy zrobili już bardzo wiele, aby pomóc mieszkańcom Nepalu.

Okazali wielkie serca i przekazali ogromne darowizny na odbudowę kraju i wsparcie Nepalczyków w codziennym funkcjonowaniu. Bardzo dużo udało się już zrobić, ale dziś, ponad rok od tragedii, nepalskie dzieci mieszkające w wybudowanych tam wioskach borykają się z kolejnym bardzo poważnym problemem, którego skala może kosztować je nawet życie. To życie, które już raz cudem odzyskały, a które już na początku ich drogi po raz kolejny może być im odebrane.

Trudna sytuacja polityczna i ekonomiczna kraju, w połączeniu z katastrofą naturalną i niesprzyjającym klimatem (deszczami monsunowymi, mroźną zimą i wietrzną wiosną, której towarzyszą pożary) sprawiły, że zasoby paliwa, leków i żywności poważnie się skurczyły, szkoły zostały zamknięte, a ponad trzem milionom dzieci poniżej piątego roku życia grożą choroby, które w Polsce praktycznie już nie istnieją. Choroby, którym zapobiec można właśnie dzięki szczepieniom, bez których gruźlica, odra czy polio oznaczać będą dla nepalskich dzieci szybką i bolesną śmierć.

Właśnie dlatego w rocznicę wydarzeń w Nepalu Unicef powołał drużynę do zadań specjalnych.

Drużyna, której kapitanem jest Robert Lewandowski, a do której należą równie silni jak on zawodnicy tacy jak Robert Korzeniowski czy Mariusz Wlazły, założyła charakterystyczne niebieskie koszulki, a jako hasło przewodnie obrała #PamiętamyPomagamy. Dzisiaj ja też dołączam do drużyny Roberta, zakładam niebieską koszulkę, pamiętam i pomagam, a was proszę o to samo: abyście bez względu na podziały szczepię / nie szczepię, bez względu na prywatne opinie czy zapatrywania również pomogli nepalskim dzieciom, które tak samo jak nasze dzieci niczym nie zasłużyły sobie na tak ciężki los.

Pomóc można w bardzo prosty sposób.

Wystarczy wejść na stronę  www.unicef.pl/nepal, a następnie skorzystać z zamieszczonego tam formularza. Każda kwota pomoże dzieciakom w zbudowaniu na nowo odporności, a ich rodzicom da nadzieję, że uda im się jeszcze doświadczyć radości z beztroskiego dzieciństwa i dojrzewania ich pociech w lepszym i spokojniejszym kraju.

Możecie też udostępnić mój wpis, tak, aby zobaczyło go jak najwięcej ludzi dobrej woli, którzy, tak jak my, wesprą akcję. Przycisk do udostępnienia znajdziecie tutaj bezpośrednio pod tekstem, a na facebooku już sami najlepiej wiecie gdzie go szukać. To prosty gest, dla nas znaczący bardzo niewiele, a dla Nepalu mający ogromną siłę.

Zróbmy to razem!